Κουρνιασμένη σε θαλάμι η ψυχή, βιγλάτορες όρισε τα μάτια να ατενίζουν τον κόσμο. Κι εκείνα, πιστοί φυλακάτορες, της αντιστέλνουν τις πολυπόθητες έξω εικόνες. Με αδημονία ανοίγει την αγκαλιά της και αρχίζει να συνθέτει υμνωδίες σε κλίμακα έσω ιριδισμών. Γιατί, τι άλλο είναι η Ποίηση, παρά το Ορατόριο της ψυχής μας.