Εσάνθημα (το) ουσ. [<αρχ. ἐσάνθημα < ἐσανθῶ < ἔσω + ἀνθῶ] εσωτερική αλλοίωση ψυχικής φύσεως που προκαλείται από εξωγενείς νοσογόνους παράγοντες | (μτφ.) εσωτερικό άνθισμα. Ο τίτλος της παρούσας συλλογής είναι μια λέξη που δεν υπάρχει και δεν έχει τη θέση της σε κανένα λεξικό εκτός από εκείνο της φαντασίας. Τα εσανθήματα - όπως τα εξανθήματα - αν αγνοηθούν εξαπλώνονται. Απαιτούν αναγνώριση, προσοχή και φροντίδα. Στην περίπτωσή τους, η ύφεση και η ανακούφιση επιτυγχάνεται με τις λέξεις. Τις λέξεις και το φως που τρεμίζει μέσα τους. - [...]ξεγλιστρώ από του φόβου τ' αγκίστρι και τσακίζομαι στα τοιχώματα της γυάλας χτενίζω το μυαλό τρις ημερησίως λευκές χωρίστρες επιμελώς τραβώ πάνω στο μαύρο[...]