Η Γυναίκα, η Μάνα - Τροφός, η Ιέρεια, η Πηγή, η Ερωμένη, η Θεά, η Θηλυκή Αρχή, είναι εδώ, είναι δυναμικά παρούσα και διαπερνά όλη την ποιητική συλλογή της Βασιλικής Λαμπίρη. Είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής, αυτή που γεννά, εμπεριέχει και αγκαλιάζει σαν θάλασσα την κάθε Ύπαρξη, συνέχει, ενώνει, γιορτάζει, ανασταίνει και ανασταίνεται, λατρεύει και λατρεύεται. Είναι η μήτρα του Σύμπαντος. Την καταπιέζουν, την υποτιμούν, την εξορίζουν, την σκοτώνουν, την δολοφονούν, την καταστρέφουν, την κακοποιούν, λεκτικά, ψυχικά, σωματικά, και καταφέρνει παρά ταύτα, μέσα σε όλη αυτή τη βία, να ανθίζει, να υπομένει, να σέβεται, να τιμά την πολύτιμη υπόστασή της. Ξαναγεννιέται ως δομικό υλικό του φωτός και μιας αδάμαστης φύσης.