Ανεκπλήρωτος, αμοιβαίος, μονόπλευρος, παράνομος, όπως και αν είναι ο έρωτας, εισβάλλει απρόσκλητος στο νου και την καρδιά. Η τύχη του συνήθως καταλήγει στην απογοήτευση και τον πόνο και ενίοτε στην καταστροφή και την τραγωδία. Άλλοτε η μέση και το τέλος του έρωτα θα συνυπάρξουν, αν όχι να είναι παρούσα μαζί τους και η αρχή, όταν όλα γίνουν γρήγορα και απρόσμενα από τον ένα εραστή, αφήνοντας τον άλλο έκπληκτο να προσπαθεί να κλείσει τον κύκλο. Είναι τότε που η θύελλα ξεσπά και ο χείμαρρος ξεχύνεται. Εν τούτοις, ο έρως κατέχει περίοπτη θέση στη ζωή μας διότι λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για όλα, αφού η ελπίδα και η ανάγκη για την απόλυτη ένωση των δύο φύλων παραμένουν άσβεστες.