Ερωτικό τρίγωνο: Οι γωνίες των ερωτικών τριγώνων είναι οξείες. Πονάνε, αφήνουν πληγές, καθώς στριφογυρίζουν μέσα στο σώμα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο αντίστοιχο ελληνικό τοπίο οι γωνίες γίνονται οξύτατες, θανατηφόρες, τουλάχιστον μέχρι πρότινος. Η ελληνική κοινωνία υπήρξε αυστηρή στην οροθέτηση των συζυγικών, μα και γενικότερα των ερωτικών σχέσεων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που στα πλείστα από τα ερωτικά τρίγωνα, όταν αυτά εμφανίζονται σαν θέματα στο ελληνικό διήγημα, του τελευταίου ενάμιση αιώνα, στο τέλος έρχεται ο θάνατος να βάλει τάξη στα πράγματα. [...] Η πρώτη αγάπη: [...] Βασανιστικό, μα γλυκό το βάρος που επιστρέφει συχνά και μας παίρνει εκεί στην περιοχή της αθωότητας, στην εποχή του πρώτου έρωτα, στο ξύπνημα της λίμπιντο. Εκεί που όλα ήταν ωραία, ακόμη και ο χωρισμός και ο θάνατος ήταν παιχνίδια χωρίς ενοχές, χωρίς ν' αφήσουν μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια. Οι ήρωες των ιστοριών αυτού του τόμου επιστρέφουν εκεί, ξαναγίνονται παιδιά, να παίξουν με τις κρυμμένες στο παλιό μπαούλο φιγούρες του Καραγκιόζη, τις κρυμμένες στο μυαλό φιγούρες της μνήμης. [...] Έρωτας - θάνατος: [...] Ο έρωτας και ο θάνατος υπήρξαν παράμετροι πολυσύχναστοι στη λογοτεχνία σε μια έκταση από το φτηνό ρομάντζο ως τα μεγάλα τραγικά πρότυπα. Από την "Ωραία του Πέραν", το μισοξεχασμένο σήμερα ρομάντζο του Τυμφρήστου, που κάποτε έκλαψε όλη η Ελλάδα με τα παθήματα του Αιμίλιου και της Ερμιόνης, ως τα μεγάλα τραγικά πρότυπα, ως τη "Μήδεια" και την "Ιλιάδα" [...] (από τις εισαγωγές του βιβλίου)