Την άνοιξη του 1944, Γερμανοί κατακτητές και Έλληνες δωσίλογοι αφάνισαν την Ερμακιά Κοζάνης και εκτέλεσαν άμαχους κατοίκους της, με την πρόφαση πως το χωριό συνιστούσε λίκνο του ΕΛΑΣ. Έκτοτε οι Ερμακιώτες επέλεξαν τη σιωπή ως αμυντικό μηχανισμό που τους επέτρεπε να διαχειριστούν την τραυματική μνήμη.