Μικρό χρονικό μιας μεγάλης στιγμής της Ελληνικής Επανάστασης και της ευρωπαϊκής ιστορίας: εννιά μέρες πριν και δυο μέρες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου μέσα από τη ματιά ενός εφήβου, του Μάρκου, του Γελεκτσή που σπρώχτηκε με τη βία στην ενηλικίωση εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1826. "Με βάση τις μαρτυρίες αγωνιστών (κυρίως των Κασομούλη και Σπυρομήλιου), ακολουθούμε τη ροή των γεγονότων που οδηγούν σε κλιμάκωση της πείνας, της απώλειας, της οδύνης, του ηρωισμού, της αληθινής αθωότητας και συγχρόνως της μυθικής αγριότητας που βιώνουν οι ήρωες και οι ηρωίδες της Εξόδου. Όλα τα πρόσωπα εκτός από τον Μάρκο και τον Άγγελο είναι ιστορικά και πολλοί διάλογοι μεταφέρονται επί λέξει, όπως καταγράφηκαν. Ακόμα και ο παραμυθάς, ο Λιας, είναι υπαρκτό πρόσωπο. Όσο για τους Γελεκτσήδες, τους εφήβους που σχεδόν όλοι έχασαν τη ζωή τους για τη λευτεριά, είναι για μένα οι πιο γενναίοι απ’ τους γενναίους. Θυμίζουν επικούς ήρωες μαγικών παραμυθιών που προχωρούν ίσια εμπρός σε δρόμους που δεν έχουν γυρισμό. Δε λιγοψυχούν ποτέ, δεν παραδίδονται ποτέ, δεν αυτοκτονούν. Σ’ έναν κόσμο που μεταλλάσσεται αλλά τα ανθρώπινα δεινά ζουν και βασιλεύουν, ας τους κρατήσουμε στη μνήμη μας. Όσο τους μνημονεύουμε, αυτοί παραμένουν ζωντανοί κι εμείς γινόμαστε πιο αυθεντικοί, πιο γενναιόδωροι, πιο θαρραλέοι, δηλαδή «ολοζώντανοι»". Λ. Λ.