Ένα ημερολόγιο για όλες τις ημέρες που πέρασαν χωρίς να μπορούμε να είμαστε μαζί. Ένα ημερολόγιο για τα κρεβάτια, τα μπαλκόνια, τη μνήμη και τα χέρια μας. Οι εικόνες ρωτούν και οι λέξεις απαντούν ρωτώντας. Οι λέξεις χτυπούν τους τοίχους ρυθμικά και οι εικόνες γλιστρούν, αργά τη νύχτα, κάτω από την κλειδωμένη πόρτα. Οι μέρες απαράλλαχτες, αποκτούν μορφή, μετρούν τον χρόνο και προσεύχονται. Πόσες μέρες έμειναν; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)