ΑΚΙΝΗΤΟ ΤΑΞΙΔΙ με τον κ. Φογκ του Γιάννη Βαρβέρη Λίγη ομίχλη σε μια πολυθρόνα μπροστά στη θάλασσα παίρνει τη μορφή του Φιλέα Φογκ Ο κ. Φογκ όψιμος νοσταλγός των εγκοσμίων αμφίβιος όπως τα κύματα της ακτής ξυπνά απ' τη νάρκη της ματαιότητας "Την ηλικία δεν θα τη μετράω πια με φτερά πουλιών αλλά με χρόνια σκύλων, Σαράντα ετών αιωνόβιος σοφός το αποφάσισα Θα σκεπάσω το μυαλό μου με μια ρομπ ντε σαμπρ βλακείας Βαρέθηκα να 'μαι πτωχός, αποσυνάγωγος και μόνος Τελικά, είχατε δίκιο Ιούλιε, ταξίδι, χρήματα, δόξα Τι άλλο θέλω; Δεν παραιτούμαι απ' το στοίχημα Δεν απαρνιέμαι πια τις περιπέτειες με αίσιο τέλος, ο ήρωας ν' ανακάμπτει πάντα σώος και νικητής, Άλλωστε σε ογδόντα ζωές θα γυρίσω όχι μία αλλά πολλές φορές τον κόσμο" Ο κ. Φογκ φτιάχνει εικόνες των ωκεανών που θα ξανοιχτεί όταν γίνει η στεριά όλη θάλασσα "Δεν θα χρειάζονται τα δάκρυα μου για να εμφανιστούν στις λευκές φωτογραφίες πρόσωπα και τοπία η θάλασσα θα είναι όλη δάκρυα"