Η συλλογή σκιαγραφεί κάποια από τα δομικά στοιχεία της ψυχής του ανθρώπου, τα εργαλεία και τη συμπεριφορά τους ώστε να επιτευχθεί η ισορροπία. Τα ψυχικά άχθη -με τη μορφή του φόβου, της μοναξιάς, της αποτυχίας, της γήρανσης, των ματαιώσεων- αντιμετωπίζονται πρωτίστως ως αποβλητέα. Ωστόσο εναλλακτικά μπορεί να εκλογικεύονται ή ν’ αντισταθμίζονται με τ’ αντώνυμά τους προκειμένου να φθάνει στις εκφάνσεις της ευτυχίας. Για τον ποιητή, εκείνος που περιοδικά απελευθερώνεται από τα άχθη του, είναι κυρίαρχος της ζωής του· την ορίζει και τη διαμορφώνει.