Πίσω απ’ το φως υπάρχει το κίτρινο,/ όπως πίσω απ’ το εργοστάσιο υπάρχει το στάρι./ Και το εργοστάσιο φταίει όσο φταίει το φως./ Δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν/ τη σκιά τους· άλλοτε πλούσιοι και φτωχοί,/ ελεύθεροι και σκλάβοι, άντρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά/ ενώνονταν από την ίδια θέληση.../ Τώρα μόνο ο φτωχός εργάτης Γιώργης/ δεν ζηλεύει τον πλούσιο· τον βλέπει και χαίρεται/ Ο φτωχός εργάτης Γιώργης που έπαθε ηλιακό έγκαυμα/ για να βλέπει τη φύση.../ Τώρα το ζευγάρι ανυποψίαστο, περιμένοντας τον θάνατο,/ κάθεται πάνω στην επιγραφή που λέει:/ «Χάρισες ποτέ σου στη φύση μια εικόνα;/ Η Ελευσίνα της ζωής σου Γυναίκα του Πυγμάχου;»/ Μόνο ο φτωχός εργάτης Γιώργης μπορούσε/ να καταλάβει την επιγραφή./ Και το κίτρινο ποιος το καταλαβαίνει;