Η Γεωργία Καλαμποκά στο δεύτερο πεζογραφικό βιβλίο της ψηλαφίζει το χρόνο, πισωπατά κι αναδεύει μνήμες, έρωτες, οικογενειακές σχέσεις, μικρές και μεγάλες στιγμές, οριακές εμπειρίες. Αναδύονται όνειρα και εφιάλτες, σπασμένες φράσεις και στεναγμοί, μια κίτρινη τριανταφυλλιά κι ένα μαύρο μαρτάκι, μια τσιγγάνα πριγκίπισσα που έφτιαχνε χαρταετούς, ένας δυσκολοδιάβα(σ)τος έρωτας, ο μονόλογος ενός χορταριασμένου σκαλοπατιού, το παράπονο της άκαρπης συκιάς της Μεγάλης Δευτέρας. Διηγήματα της απώλειας και της ανάγκης. (Από τον πρόλογο της Γιούλης Χρονοπούλου)