Γιατί να συμβεί τώρα; Γιατί δεν χωρίζαμε από την αρχή; Γιατί να τύχει αυτό σ' εμένα; Τι λάθος έκανα; Όσες γυναίκες περνούν ή πέρασαν τη δοκιμασία της προδοσίας και της εγκατάλειψης αισθάνονται τον ίδιο πόνο, τις ίδιες καταστροφικές δυνάμεις. Μέσα από τα κοινά τους βιώματα είναι σαν μία γυναίκα, ένα σώμα, μία καρδιά, ένας νους. Σαν να αγκαλιάζει με τρυφερότητα η μία την άλλη μεταγγίζοντας τη δύναμη της συμπόνιας, της αγάπης, της κατανόησης. Οι μονόλογοί τους είναι κατάθεση ψυχής προς εκείνες που πέρασαν ή περνούν αυτή τη δύσβατη ατραπό, προσπαθώντας να πορευτούν, μέσα από την οδύνη της ψυχής τους, από το έρεβος στο φως, έχοντας επίγνωση.