Το τρένο στον σταθμό γλιστράω στο χάσμα / το δάκτυλο έξω τα παπούτσια / στις γραμμές / γελάει η τρύπια κάλτσα στην πλατφόρμα / απ’ το βαγόνι χάσκει ορθάνοιχτα η νύχτα / οι επιβάτες όλοι αδιαφορούν / σε παλκοσένικο η σελήνη μόνη / οι πόρτες κλείνουν / το κοίταγμα του βίου ο μορφασμός / η τρύπια κάλτσα μόνο να γελάει / από της πλάνης κατεβαίνω τον σταθμό / με τον κρυφό εαυτό μου κάλτσα τρύπια το πέρασμα ανοιχτό.