Στο βιβλίο «Είχε μαμά ο Μιρό;» διερευνώνται και προτείνονται πρα-κτικές διδασκαλίας που βασίζονται στους συσχετισμούς ανάμεσα στην Αισθητική Θεωρία και την Αισθητική Αγωγή που εφαρμόζεται στο σχολείο. Ειδικότερα, το βιβλίο εξετάζει πώς η Αισθητική μπορεί να αξιοποιηθεί ως υπόβαθρο για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή συγκεκριμένων κατηγοριών βιω ματικών δραστηριοτήτων τέχνης, κα-τάλληλων να ενσωματώνονται στα προγράμματα σπουδών της πρωτο-βάθμιας εκπαίδευσης. Για το εγχείρημα αυτό ακολουθείται μια πορεία «από τη θεωρία προς την πράξη». Μελετώνται αρχικά τέσσερις κύριες αισθητικές θεωρήσεις της τέχνης: η αναπαραστασιακή (η τέχνη ως αναπαράσταση), η εκφρα-σιοκεντρική (η τέχνη ως έκφραση), η φορμαλιστική (η τέχνη ως μορφή) και η μεταμοντέρνα (η τέχνη ως πολιτισμική/πλαισιακή πρακτική). Στη βάση αυτή σχεδιάζονται αντίστοιχοι τύποι «βιωματικών δραστηριοτήτων ενσωμάτωσης των τεχνών βασισμένων στις αισθητικές θεωρήσεις». Στη συνέχεια περιγράφονται εφαρμογές τέτοιου τύπου δραστηριοτήτων σε τάξεις νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων. Σύμφωνα με τα αποτε-λέσματα των εφαρμογών αυτών, αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους οι διαφορετικές αισθητικές θεωρήσεις μπορούν να υποστηρίξουν ποικίλες, πολύπλευρες, πολυτροπικές και ισόρροπες διδακτικές καταστάσεις, οι οποίες επηρεάζουν θετικά όχι μόνον τη μάθηση των τεχνών αλλά και το σύνολο των διδακτικών και μαθησιακών διαδικασιών. Στο βιβλίο αναπτύσσεται μια πρωτότυπη ιδέα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους επιστήμονες και ερευνητές της διδακτικής των τεχνών, τους εν ενεργεία και τους μελλοντικούς νηπιαγωγούς, δασκάλους και εκπαιδευτικούς των τεχνών.