Από μικρό παιδί, έως τα τώρα, κάτοικος για λίγο σ’ αυτό το σπίτι, οχυρό και καταφύγιο σε νοίκι. Η ανοχή γέννησε αίνιγμα,η εμμονή για λύση μέλημα. Στο διάβα χτίζεται αδιάφορα, ανέμελα, άλλοτε αχούρι, κάποτε παλάτι, δεσμώτης ρωτώ, η ερμηνεία σπατάλη. Αταξία και τάξη στη διαγωγή, μέγγενη που πιέζει η παραμονή. Σε σαθρό έδαφος τα θεμέλια, ο γλύπτης χρόνος ενθύμια φορτώνει, η διαμονή, ισόβια ναρκοπέδια ζώνη. Τα εντός του οίκου μυστικά υνία οργώνουν, ανθίζουν ερωτηματικά. Συνήθισα δωμάτια, σκάλες, διαδρόμους, Συνήθισα δωμάτια, σκάλες, διαδρόμους, αντίλαλους σε λαβύρινθο, χωρίς κουβάρι, αγωνίες, χαρές, λύπες ρέουν ποτάμι. Ό,τι το ορίζουν στα χρόνια, τα συναισθήματα ψηφιδωτό από κάποια υπόνοια.