Οι Μούσες ανέκαθεν σχημάτιζαν το σκίρτημα του πνεύματος. Εκτός της ποιητικής των πνοής ο λόγος προδίδει τον εαυτό του, απολιθώνεται και καταντά ιδεοληψία είτε μυθόπλασμα. Η μουσική δεν αφήνει την σκέψη να αφανίσει τα πράγματα, διατηρεί πάντα μεταξύ τους εκείνη την ζωτική απόσταση που κρατεί κάτι ανοιχτό και συνάμα ορισμένο.Και οι Μούσες ακολουθούν. Αρμονίζουν το χθες και το σήμερα στην ρυθμική τους διάρκεια, το εδώ και το αλλού, χωρίς να λησμονούν την αλήθεια της ιδιοπροσωπίας, την δημιουργία και την έρευνα, χωρίς να αρνούνται την πίστη, τον νου και το αίσθημα, χωρίς να φοβούνται την ελευθερία.