Στη σημερινή εποχή, ο διαλεκτικός θησαυρός της γλώσσας μας αργοπεθαίνει –αν δεν είναι ήδη νεκρός- και κάθε προσπάθεια συντήρησης, διατήρησης και καταγραφής διαλεκτικών στοιχείων είναι τεράστιας σημασίας για την πολιτιστική μας κληρονομιά και την περαιτέρω πορεία της στο μέλλον. Οι ποικίλες γλωσσικές μορφές της γλώσσας μας, οι διάλεκτοι με τη γεωγραφική βέβαια έννοια του όρου, αποτελούν, κατά την γνώμη μας, τον συνδετικό κρίκο του παρόντος με το παρελθόν και το μέλλον την απόδειξη της ίδιας της ύπαρξής μας και της αδιάκοπης πορείας μας στο χωροχρόνο. Επιπλέον, είναι πηγή άντλησης υλικού για τους επιστήμονες γλωσσολόγους, ειδικά για τη νεότερη γενιά η οποία αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες με τη συλλογή υλικού, κυριώς από έλλειψη κατάλληλων πληροφορητών/τριών. Το παρόν σύγγραμμα βασίστηκε κυρίως σε παλαιότερες μελέτες σημαντικών διαλεκτολόγων, όπως o Κοντοσόπουλος, ο Μηνάς, ο Κατσάνης και ο Συμεωνίδης.