"Όταν ετοίμαζε ένα κήρυγμα, μας συγκέντρωνε τα βράδια και μας το διάβαζε. Ζητούσε μετά να του κάνουμε κριτική, παρατηρήσεις και σχόλια. Ο αδερφός μου ο Γιούρι, ο οποίος είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο, πάντα είχε να κάνει κάποιο σχόλιο. Ο άγιος τον άκουγε με προσοχή και, αν χρειαζόταν, διόρθωνε κάτι. Κάποιες φορές μας μιλούσε και για τις διώξεις που υπέστη. Μιλούσε απλά και με κάποιο πόνο. Και βέβαια μιλούσε σιγά για να μην τον ακούνε έξω. Τότε και οι τοίχοι είχαν αυτά".