"Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη" έγραψε ο ποιητής. Και πράγματι ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτές ο Αναγνώστης θα βλέπει μία-μία δικαιωμένες τις λέξεις! Πέτρα· της Μάνης ακριβό χαρακτηρισμό: τοπίο, μνημεία, πύργοι, κτίρια και άνθρωποι "που ναι όπως οι βράχοι τους και σουβλεροί κι ολόρθοι" Πικρή· η Μάνη των σκληρών εθίμων, του (γ)δικιωμού, του μοιρολογιού, του ατέλειωτου μόχθου. Δοκιμασμένη· γιατί εκτός από τους ανέμους που λυσσομανούν, βοριάδες και νοτιάδες σε όλες τις παραλλαγές, εχθροί λεφούσια πέρασαν για να την υποτάξουν. Αγέρωχη· γιατί παρ όλα αυτά έμεινε απόρθητη και οι άνθρωποι της απροσκύνητα θεριά που μάχονταν με τους εχθρούς και τους καιρούς για να κερδίσουν την έντιμη και ελεύθερη επιβίωσή τους. Τη Μάνη - Ελλάδα της Ελλάδας, μια εποχή αυθεντική βγαλμένη μέσα από μια αργή ροή εξέλιξης, από τα βάθη των χρόνων ως τις δεκαετίες 50, 60, 70 και 80 κατέγραψε με το φωτογραφικό φακό του ο Μανιάτης καλλιτέχνης Γιάννης Βουρλίτης. Με ορμητήριο το όμορφο Γύθειο (ιδιαίτερη πατρίδα του), έφτανε χωρίς να λυπηθεί χρόνο και κόπο σε κάθε χωριουδάκι, σε κάθε μνημείο, σε κάθε πέτρα της Μάνης για να το δει με τα μάτια της ψυχής του. Τότε που δεν υπήρχαν δρόμοι αμαξιτοί, ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεπικοινωνίες, εκείνος μ ένα ποδήλατο ή με τα πόδια ή με κανένα πλεούμενο από θαλάσσης, χανότανε μέρες απ την οικογένεια, το κατάστημα και τους φίλους του, έκανε τον δικό του άθλο, έγραφε τη δική του ιστορία χωρίς ίσως να τόχει απολύτως συνειδητοποιήσει. Τώρα, εκστατικοί μπροστά σ αυτόν τον όγκο της εργασίας του, και περνώντας ατέλειωτες ώρες για να επιλέξουμε από κοινού τα πεντακόσια περίπου θέματα αυτού του Βιβλίου - από χιλιάδες φωτογραφικούς πίνακες που συσσώρευσε στο αρχείο του, αναρωτιόμαστε αν θα φτάσει στον αγαπητό Αναγνώστη αυτός ο απόηχος του μόχθου και της αγωνίας του καλλιτέχνη φωτογράφου Γιάννη Βουρλίτη. Ας φτάσει έστω το ενδιαφέρον και η αγάπη του, στον μοναδικό ιστορικό Τόπο που τον γέννησε, τη Μάνη. Αυτό το ανεπανάληπτο Έργο - ανεπανάληπτο και γιατί το μέγιστο ποσ