Ήμασταν ένα εμείς οι δυο προτού έρθεις στον κόσμο αυτό. Μια μέρα εσύ έγινες κλωστή, μα εγώ έμεινα κουβάρι ως ετούτη τη στιγμή. Η σχέση του παιδιού με τη μητέρα του είναι σαν το κουβάρι με την κλωστή. Στην αρχή είναι σφιχτά αγκαλιασμένα μεταξύ τους. Σιγά σιγά, η μικρή κλωστή ξετυλίγεται ολοένα και περισσότερο, εξερευνώντας τον κόσμο. Με τον καιρό, έρχεται η ώρα να κοπεί το νήμα που κρατά το παιδί μέσα στην οικογενειακή φωλιά. Η μητέρα καθοδηγεί τη μικρή κλωστή της, ώστε να αποκοπεί ομαλά από το μεγάλο κουβάρι, διατηρώντας όμως τη βαθύτερη σύνδεση που θα υπάρχει πάντα ανάμεσά τους.