ΕγκλΕΙσεις Η προστακτική δεν χωράει στον έρωτα. «Δώσε μου λίγη στοργή. Φίλα μου το χέρι. Αγάπα με ζεστά». Διορθώνω την έγκλιση. Ευχετική ευκτική. Μακάρι να... Μέχρι εκεί. Δεν σε παρακαλώ για τίποτε απ’ όλα αυτά. Αρνούμαι να συρθώ ικέτης στο βωμό σου. Δεν εύχομαι τα δικά σου συναισθήματα. Δεν υποτάσσω τους φόβους σου. Δεν ορίζω τις σκέψεις σου. Εδώ είμαστε ανεξάρτητοι. Χωρίς εγωισμό. Αυτοδιάθετοι. Αυτοέγκλειστοι. Μοναχικός ο έρωτας. Υπόθεση προσωπική, κι ας τη θεωρούμε δυϊκή. Μονόδρομος με δύο προτάσεις. Εγώ στο πραγματικό της οριστικής. Εσύ στο αβέβαιο της υποτακτικής. Μας χωρίζει μια ανάσα, ένα κόμμα, ένα τόσο δα μικρό σημείο στίξης. Ενίοτε πάλι παραλείπεται απ’ τους ασύντακτους του έρωτα. Σχηματίζουμε περίοδο με νόημα;