Δωμάτιο σκοτεινό. Και τώρα οι δυο μας, είπα στο φόβο μου [σε πρώτο πρόσωπο] Άπλωσε το χέρι γιαγιά και το κλαδί που μας κρύβει τον Ψηλορείτη παραμέρισε και πες μας το παραμύθι που ταξιδεύει τα παιδιά κάθε γενιάς [γιαγιά] Μικρός κοιμόσουν αγκαλιά / με τον ομφάλιο λώρο, πιάνω το φόβο απ' τα μαλλιά / την αλυσίδα κόβω [εγκλεισμός ονείρου] Το δεξί πόδι απέμεινε μετέωρο μεταξύ φεγγαριού και ήλιου / μεταξύ πελάγους και Ψηλορείτη [τίμια ξύλα] ...είναι οι στιγμές που η ερωτική τελετή, γίνεται έργο απολύτρωσης [μεταφυσική του έρωτα