Από το 1886, που πρωτοκυκλοφόρησε η νουβέλα του Ρ. Λ. ΣτίΒεναον "Δρ Τζέκυλλ και Κος Χάυντ", βρήκε μια πλατιά ανταπόκριση, ενώ ο τίτλος της έγινε μια παροιμιώδης φράση. Κι αυτό γιατί το δράμα του πρωταγωνιστή ανταποκρίνεται στον ψυχικό κόσμο του κάθε ανθρώπου. Η σύγκρουση του αξιοσέβαστου Δρα Τζέκυλλ με τον άλλο εαυτό του, τον καταχθόνιο Κο Χάυντ, ανιχνεύει τη συνύπαρξη καλού-κακού, που φωλιάζει μέσα στο κάθε άτομο. Το "Δρ Τζέκυλλ και Κος Χάυντ", σύμφωνα με την άποψη του Βλαδιμίρ Ναμπόκοφ, είναι μια από τις τρεις κορυφές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, μαζί με τον "Οδυσσέα" του Τζόυς και τη "Μαντάμ Μποβαρύ" του Φλομπέρ.