Δεκαεπτά μικρά κομψοτεχνήματα περιλαμβάνει αυτή η συλλογή του Γιάννη Ευσταθιάδη, στα οποία κυριαρχούν φιγούρες μοναχικές, εντός των τοιχών των υπάρξεων τους, και παρεξηγημένες, περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό τους. Σφυρηλατημένη, πυκνή γλώσσα λεπτών αποχρώσεων λαξεύει την πέτρα της απώλειας και της απουσίας με μιαν αξιοθαύμαστη βαθύτητα αλλά και οικονομία. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)