Η πολυτάραχη και έντονη ατμόσφαιρα που αλλάζει την καθημερινότητα και ξεσηκώνει τη Βιγκάτα θυμίζει πανηγύρι ή λούνα παρκ. Στην πόλη πραγματοποιούνται τα γυρίσματα μιας σειράς για τη σουηδική τηλεόραση. Για ν’ αλλάξει το αστικό τοπίο και τα κτίρια να μοιάζουν μ’ εκείνα της δεκαετίας του ’50, οι τεχνικοί συγκέντρωσαν πληροφορίες και στοιχεία από ερασιτεχνικά φιλμ που είχαν γυριστεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Στο κινηματογραφικό μασκάρεμα εμπλέκεται ακόμη και το αστυνομικό τμήμα, διακινδυνεύοντας να γελοιοποιηθεί εξαιτίας μιας πινακίδας που το παρουσιάζει σαν "Αίθουσα χορού". Μέσα από σκονισμένους φακέλους προκύπτουν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης των παλιών φιλμ, που αποτύπωναν εκείνη την εποχή, έξι χρονολογημένα φιλμάκια που επί έξι χρόνια, την ίδια πάντα ώρα, την ίδια μέρα και τον ίδιο μήνα, κινηματογραφούν με εμμονή τη θαμπή λευκότητα ενός τοίχου. Ο Μονταλμπάνο καλείται ν’ αναγνώσει σ’ εκείνο το κενό, λευκό πλαίσιο την πλοκή, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εμφανίζεται και χάνεται: οδυνηρά εσωστρεφές και αινιγματικό, ίσως αβάσταχτο. Με διαφορετικό τρόπο προχωρά διστακτικά η παράλληλη έρευνα, που αφορά ένα επεισόδιο εκφοβισμού στο οποίο περιπλέκεται μυστηριωδώς μια ένοπλη εισβολή σε σχολείο. Ο Μονταλμπάνο αναγκάζεται ν’ αναμετρηθεί για τα καλά με το φωτεινό και έξυπνο μυαλό εφήβων που έχουν σχέσεις μόνο μέσα από το skype και που με τη ζωντάνια και την ορμητικότητά τους, σαν νέοι Αργοναύτες, εμπιστεύονται την εύθραυστη τρυφερότητά τους στην περιπέτεια του διαδικτύου.