Αν, όταν πέσει το βλέμμα σου σε ένα ημερολόγιο, στις σελίδες του οποίου έχουν καταγραφεί ανθρώπινοι χαρακτήρες, ιστορίες, γεννήσεις, θάνατοι, ήθη, πάθη, λάθη και αισθήματα, το αρπάζεις με τη μία και δεν το αφήνεις από τα χέρια σου... Αν πιστεύεις ότι ο χρόνος είναι μια επινόηση του γερο-Θεού, που μας χαϊδολογά και μας ταλαιπωρεί αέναα... Αν οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι ίαμα για σένα, αλλά σου προκαλούν υπαρξιακό στρες, καθότι πιστεύεις ότι οι άλλοι δεν είναι αυτό που λέμε πραγματικοί, αλλά τόσο, μα τόσο προσωπικά αληθινοί... Αν η ζωή είναι γλυκόπικρη και κάθε δίποδο πλάσμα, με πρώτο εσένα, προκειμένου να μη χαθεί στη λησμονιά, κάνει τα πικρά γλυκά... Αν δεν ξέρεις τι είσαι, πού πας, πότε και πού θα επιστρέψεις όταν διαβάζεις ιστορίες φανφαρόνων γραφιάδων... Αν αναζητάς μια νέα προοπτική ζωής, και στο μεταξύ λύνουν και δένουν ξεκούδουνοι μύθοι για το καλό και το κακό, για το σωστό και το λάθος, για αυτό που πρέπει και για αυτό που δεν πρέπει... Αν νομίζεις ότι συμβαίνει έστω ένα από τα παραπάνω μέσα σου και γύρω σου, αυτό σημαίνει ότι κρατάς ένα ημερολόγιο σοφό για σένα και κουτό για οποιονδήποτε άλλο. Αν, πάλι, τολμήσεις να περιηγηθείς στις σελίδες αυτού του ημερολογίου, τότε θα ασχοληθείς και θα ξανασχοληθείς μαζί του...