Εναπόθεσα πεύκο στην ερημιά κι ένα δρομάκι - εξ ολοκλήρου δικιά μου η ερημιά! Το δρομάκι που οδηγούσε στη θάλασσα δεν υπάρχει πια - το χάλασαν, το μπάζωσαν. Το πεύκο, αν και πληγωμένο, παραμένει μονάχο του εκεί, αλλά δεν νιώθει μοναξιά αφού συχνά το επισκέπτομαι. Στο πλευρό του βρίσκεται κι ένα ποτάμι. Αντέχεται η ζωή χωρίς ανθρώπους; Ας είναι κατεστραμμένο το δρομάκι. Εγώ ακόμη έχω πεύκο, ποτάμι, θάλασσα.