Αγκιστρωμένος στην κνήμη - Βωμός αυτοδιάθεσης Μιας έξαψης σε σχήμα ανθρωπόμορφου λεπιδιού - Σαν σπαθί τ’ Αχιλλέα Γιγαντιαίο όπως το γέλιο ενός παιδιού - Όμοια με φιγούρα του Τσάπλιν Να σεργιανάω στα σχήματα του κόσμου - Ανέμελα μ’ όλη τη σάρκα Και να μη θυμάμαι τίποτα - Ερωτικό κρεσέντο Μονάχα μια χαρά να με ορίζει - Ηδονή Η συναίσθηση της φωτιάς - Να με καθοδηγεί στην ανάληψη Και τα καρφιά να έχουν ριζώσει - Από βλέμματα, υποσχέσεις και κορυφώσεις Μέσα μου στο ανομολόγητο εμείς - Σ’ αιώνια πέταλα τριαντάφυλλου αποκάλυψης