Ο στοχαστής Στην πέτρα κάθομαι. Κοιτάζοντας τ’ αστέρια... Στην πέτρα πάνω, απ’ τον ήλιο φωτισμένος. Ίδιος με το έργο του Ροντέν μέσα στις σκέψεις μου σωπαίνω. Και μέρα με τη μέρα μέσα μου βουλιάζω πιο πολύ. Μέχρι που από πάνω μου η πέτρα θρονιαστεί.