Ήταν και οι δύο παιδιά τρίτης γενιάς. Εκείνος κληρονόμησε το όνομα του παππού του. Ένας Μικρός Πρίγκιπας, σε μια έκδοση ηπειρώτικη. Εκείνη ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο χωρίς τη γυάλα του. Ήταν εχθροί, προτού συναντηθούν κοντά στη λίμνη, μια μέρα φθινοπωρινή. Δύο άνθρωποι από τον ίδιο τόπο, μεγαλωμένοι κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Η έχθρα και το μίσος θα γίνει έρωτας σε μια στροφή και τα Γιάννενα θα αποκτήσουν ξανά, το χρώμα το πυρπολημένο. Της φωτιάς και της επανάστασης, το κόκκινο το πορφυρό, του έρωτα και του πόνου. Εκείνου η ζωή στον απόηχο του εύκολου, οι νύχτες του σε μια αιώνια αναμονή για την ευτυχία. Εκείνη, έπειτα από χρόνια θα επιστρέψει στο τόπο της για να κλείσει τις ατέρμονες πληγές της. Μα...Ένα μυθιστόρημα που έχει άρωμα βροχής. Ένας τόπος που σε γυρίζει πίσω. Μια Ήπειρος που ακόμα και σήμερα κλαίει για όσα της έκλεψαν. Για όσα θα... δεν έγιναν ποτέ τους πράξη. Είναι ο έρωτας άραγε ικανός, να δώσει τον κατάλληλο αντίλογο σ’ ένα μίσος χρόνια καταστροφικό;