Το έμμετρο μυθιστόρημα Βέλθανδρος και Χρυσάντζα, σε 1.348 ανομοιοκαταλήκτους δεκαπεντασύλλαβους στίχους, είναι ένα έργο της υστεροβυζαντινής εποχής, το οποίο περιγράφει τον σφοδρό, ρομαντικό έρωτα ενός νέου ζευγαριού. Πρόκειται για ένα ιπποτικό μυθιστόρημα, το οποίο, ως φαίνεται, δεν έχει κανένα δυτικό πρότυπο· είναι, δηλαδή, μια πρωτότυπη σύνθεση, ένα προϊόν της καινούριας πολιτιστικής ατμόσφαιρας που είχε δημιουργηθεί στην ελληνική Ανατολή των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων. Η πρωτοτυπία του έγκειται στο ότι είναι ολότελα αποκεκομμένο από τον φαντασιακό κόσμο των λογίων ερωτικών μυθιστορημάτων που γράφονται την εποχή των Κομνηνών. Η νεοελληνική μετάφραση του μυθιστορήματος του Βελθάνδρου και της Χρυσάντζας του Γιώργου Τ. Τσερεβελάκη είναι μια πρωτογενής προσπάθεια προκειμένου να καταστεί γνωστό στο αναγνωστικό κοινό ένα έργο γνήσια ελληνικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον από λογοτεχνικής σκοπιάς.