"Είτε οι ουλές του είναι σωματικές είτε πνευματικές, το έγκλημα πληγώνει όποιον αγγίζει. Φέρνει πόνο και θάνατο, δηλητηριάζει το μυαλό και την ψυχή. Και στο τέλος αφήνει μόνο την απόγνωση." Όταν ο Μπάτμαν συναντά ένα μικρό αγόρι που οι γονείς του δολοφονήθηκαν, βλέπει μια αντανάκλαση του νεαρού του εαυτού, έτοιμου να διαλέξει το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει σε μια ατέλειωτη σύγκρουση με το κακό. Αυτός ο παραλληλισμός τον στοιχειώνει, καθώς μελετά τη φύση του εγκλήματος από τα σκοτεινά σοκάκια μέχρι τις πολυτελείς βίλες του Γκόθαμ.