Η Ηθική μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους κύριους κλάδους της φιλοσοφίας και η βιοηθική ως κλάδος της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας. Το εύρος της ηθικής και κατ' επέκταση της βιοηθικής είναι τεράστιο και εκτείνεται από τα θεμελιώδη ερωτήματα που πρώτος ο Αριστοτέλης έθεσε σχετικά με τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και της ελευθερίας μέχρι σε πολύ πρακτικά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα, για την ηθική της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και τα πειράματα σε ζώα. Ο Wittgenstein γράφει στις Φιλοσοφικές Διερευνήσεις ότι "η "θεραπεία" ενός ερωτήματος του φιλόσοφου είναι σαν τη θεραπεία μιας ασθένειας" και ότι "η ηθική δεν είναι απλώς ζήτημα καλής ή κακής συμπεριφοράς, ή ακόμη καλού ή κακού χαρακτήρα· είναι η έρευνα για το νόημα της ζωής".Είναι γνωστό ότι η ηθική είναι κάτι πολύ περισσότερο από τους άγραφους και γραπτούς κανόνες επαγγελματικών κωδίκων: είναι μια τάση του ανθρώπινου πνεύματος και ζητά από τους επαγγελματίες να μάθουν να βασίζουν τις ηθικές τους αποφάσεις σε πολλαπλές θεωρητικές απόψεις. Καθώς η τεχνολογία συνεχίζει να αναπτύσσεται, επιτρέποντάς μας να χειριζόμαστε και να επιμηκύνουμε τη ζωή, αλλά και απειλώντας όλο και περισσότερο να ξεφύγει από τον ανθρώπινο έλεγχο, η ζήτηση για επαγγελματική ηθική γνώση στους κλινικούς χώρους έχει αυξηθεί. [...] (Από τον πρόλογο της Χρυσούλας Λεμονίδου)