Άνοιξη του 2000. Ένας άνθρωπος φτάνει στην Αβινιόν, εγκαθίσταται στην πλατεία Κορ-Σαιν. Είναι γύρω στα σαράντα. Μόνη αποσκευή ένας υπνόσακος. Επί έξι χρόνια θα ζει σε αυτήν την πλατεία, να παλεύει με τους κάδους σκουπιδιών, να κουρνιάζει στους πυλώνες των κτιρίων, να ξεκουράζεται ακουμπώντας στις βουβές προσόψεις. Δεν θα πει ποτέ λέξη. [...] (από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)