Κάθε βιβλίο, όσο επιστημονικό κι αν είναι, φέρει ίχνη αυτοβιογραφίας. Έτσι κι εγώ, πιστεύω πως πρέπει εδώ να διατυπώσω τις δικές μου εμπειρίες και τη δική μου θέση ως ιστορικού στο θέμα που συνειδητά αλλά κι αναπόφευκτα υιοθέτησα στη μελέτη αυτή της Αθήνας του 19ου αιώνα. Σκοπός μου εδώ είναι να περιγράψω τη γένεση μιας σύγχρονης πρωτεύουσας στο πλαίσιο της συγκρότησης της νεοελληνικής πολιτείας. Περιγράφω, όμως, τη δημιουργία αυτής της πρωτεύουσας και του σύγχρονου ελληνικού έθνους, όντας εγώ η ίδια θρέμμα της ίδιας ακριβώς διαδικασίας που μας έδωσε και τον εθνικισμό και το δυτικότροπο έθνος -"το πρότυπο βασίλειο", όπως το αποκάλεσε και η Έλλη Σκοπετέα στο ομώνυμο βιβλίο της. Κι αυτήν τη διαδικασία προσπαθώ να καταλάβω, τη σχέση της αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας τουλάχιστον με τη δημιουργία νέου κράτους. Στην πορεία, εξετάζω ορισμένες από τις ιστορικές θέσεις από διαφορετική σκοπιά, που μερικές φορές με οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα. Για παράδειγμα, αν και δεν αμφισβητώ το μεγαλείο της κλασικής Ελλάδας ή την αξιόλογη δύναμη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μια και η μελέτη μου εστιάζεται στην κατάληξη της Τουρκοκρατίας, προσπαθώ να δείξω ότι, βάσει της έρευνας, το Οθωμανικό παρελθόν της Αθήνας ούτε μονολιθικό ήταν ούτε καθολικά σκοτεινό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)