Πόση δύναμη μπορεί να έχει μια λέξη; Ελευθερία, ειρήνη, αγάπη. Εγώ θα πω… καμία! Όταν μιλάμε για αλκή πρέπει να σκεφτόμαστε μία έννοια με κύρος, σθένος, ένα άγριο ζώο που δεν σε σκοτώνει, αν όμως απειληθεί θα προστατεύσει τον εαυτό του. Φανταζόμαστε κάτι βαρύ και ακούνητο, κάτι μεγάλο ή πολύ μικρό. Μα πάνω από όλα ένα ανεξάρτητο, κάτι που δεν στηρίζεται παρά μόνο στα δικά του πόδια, που δεν φυλακίζεται ούτε φιμώνεται, που υπάρχει εκεί μακριά και σε κοιτά στα μάτια όλο δυναμισμό και επιθετικότητα. Και για αυτό και κανένα από τα παραπάνω δεν έχει δύναμη. Πώς είσαι ελεύθερος, όταν δεν ζεις; Είσαι ελεύθερος όταν υπάρχεις, τι συμβαίνει, όμως, όταν δεν ζεις; Θα σας πω εγώ, εμείς οι ανελεύθεροι δεν ζούμε, αναπνέουμε πίσω από τις σκιές των άλλων! Και αυτό είναι κάτι που ούτε επιλέξαμε ούτε απολαμβάνουμε. «Είμαστε γυναίκες, δεν μπορούμε να μιλάμε» ψιθύρισε η Arub. Απλώς, γεννηθήκαμε γυναίκες…