Πωλείται Φίλος Ζωής Βγάζω τον καημό σε πλειστηριασμό. Τον πουλώ όσο όσο. Αν τον θες, κοίτα να τον φροντίζεις. Πίνει νερό που στάζει απ’τις μορφές. Αλατισμένο. Στους μηρούς του έχει πέτρες, στο πέλμα του δέντρο που ριζώνει και στο λαιμό μαύρη κορδέλα. (Να του κεντήσεις μια μεταξωτή να σε συμπαθήσει.) Γράφει και ποιήματα. Σενάρια ηδονικά για την καταστροφή σου, κείμενα κάθε λογής. Εκτός από παραμύθια. Ώρες-ώρες στρέφεται στο Θεό. Προσεύχεται χωρίς να πιστεύει. Κάνει για λίγο πως ελπίζει, μα τελικά γυρνά στους δαίμονές του. Λέει πως θέλει αγάπη, κι άλλα ψέματα, πολλά, κάποια για το καλό σου κι άλλα για την ιστορία. Κάθεται δίπλα σου μέχρι να βαρεθεί. Ύστερα το σκάει απ’το παράθυρο, γλεντάει τη ζωή του κι έρχεται πίσω όταν νιώσει αθρεψία. Δεν ξεστρατίζει συχνά, μην ανησυχείς! Εσύ θα είσαι το σπίτι του. Όχι όμως και το αφεντικό του. Δες τον σαν φιλοξενούμενο ευγενικής καταγωγής. Στρώσε, λοιπόν, το τραπέζι! Τι περιμένεις; Μέθυσέ τον, χόρεψέ του γυμνή, ερέθισε τις διαστροφές του. Φίλησε τα χέρια του, μην κόψει τα δικά σου. Βγάλε τα μάτια σου κι ακούμπησέ τα στα γόνατά του. Κι ως ακρωτηριασμένος επόπτης μιας δύσκαμπτης μάζας, στάσου για λίγο ταραγμένος. Πες του πως τον χρειάζεσαι, πως χωρίς αυτόν θες να πάψει η ανάσα σου την ώρα που κοιμάσαι. Άφησέ τον να καμωθεί πως έχει αξία. Η δική σου δεν μετρά. Μόνο η πίστη σου στις διαταγές του. Αν του κάνεις όλα τα χατίρια, θα επιτρέψει ακόμα και να πεθάνεις γι’ αυτόν. Κι εσύ ως τότε θα έχεις κάποιον να φροντίζεις.