Η Ποιητική του Αριστοτέλη είναι έργο ακροαματικό σε μορφή σημειώσεων προορισμένο για τους σπουδαστές του Λυκείου. Θεωρείται ένα από τα δυσκολότερα κείμενα της αρχαιότητας, με γλώσσα πυκνή και ελλειπτική, με σκοτεινά σημεία, ενώ προϋποθέτει την εξοικείωση του ακροατηρίου του με θεωρίες από τα Ηθικά, τα Πολιτικά αλλά και τα Μεταφυσικά. Μεγάλο μέρος της δυτικής σκέψης για την ποίηση και το δράμα, από τον 16ο αι. και μετά δεν γίνεται αντιληπτό χωρίς την οικειότητα με το κείμενο της Ποιητικής. Διαφωτίζει την κατανόηση της ελληνικής τραγωδίας και καθιερώνει εργαλεία λογοτεχνικής ανάλυσης με διαχρονική αξία. Η αισθητική θεωρία του Αριστοτέλη είναι μια θεωρία για τη φύση της ευχαρίστησης που μας δίνει η τέχνη, ενώ θεωρεί πολύ στενή τη σχέση μίμησης και μάθησης, όπου ο ποιητής διατυπώνει με τον συνδυασμό παράστασης και κειμένου γενικές αλήθειες.