"Γιατί να κάνουμε γενικεύσεις, γιατί από τη μία και μόνη Αριάδνη να κρίνουμε όλες τις γυναίκες;" αναρωτιέται ο ίδιος ο Τσέχωφ ως ακροατής της ιστορίας της και υποστηρικτής της ισότητας των φύλων, στη νουβέλα αυτή η οποία κρύβει, ίσως, τα περισσότερα αυτοβιογραφικά στοιχεία απ' όλα τ' άλλα πεζά του μεγάλου συγγραφέα. Στην "Αριάδνη" σκιαγραφείται ένας ορισμένος τύπος γυναίκας που, μια συγκεκριμένη εποχή, άσκησε δυνατή επίδραση στο συγγραφέα: πρόκειται για μια πραγματική καλλονή που εντυπωσιάζει με την πολυπλοκότητα και την αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, με τη δίψα της για ζωή, με την διακαή της ανάγκη για ειλικρινή στοργή, με τον αυξημένο ερωτισμό της ψυχρής ιδιοσυγκρασίας της -χαρακτηριστικά που καλύπτονται και αποκαλύπτονται αριστοτεχνικά πίσω από τα πολλαπλά πέπλα των ιδιορρυθμιών της. Στον ίδιο τόμο βρίσκονται άλλα τρία από τα πιο αγαπημένα διηγήματα του Τσέχωφ: "Η κυρία με το σκυλάκι", "Η στέπα" και "Ο μαύρος καλόγερος".