«Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια πόλη αλλιώτικη από τις άλλες. Όχι απλά ξεχωριστή, μα μοναδική. Μαύρη και λευκή μαζί, σαν δίνη καλειδοσκοπική, ψεύτικη και αληθινή. Ήταν χαμένη ανάμεσα στα μεγάλα γκρίζα βουνά, περιτριγυρισμένη από τεράστια σκοτεινά κωνοφόρα δάση. Αχανείς εκτάσεις από έλατα την έκρυβαν, σαν μυθικό θησαυρό ξεχασμένο χρόνια, σχηματίζοντας γύρω της έναν ερεβώδη λαβύρινθο. Έναν λαβύρινθο με αγκάθια και μυστικά, σκοτεινό όσο τα δάση, δαιδαλώδη κι απρόσιτο. Μονάχα φιδογυριστά χωμάτινα μονοπάτια οδηγούσαν στην πόλη ετούτη κι έπρεπε να είσαι πραγματικά τρελός για να θέλεις όντως να φτάσεις εκεί. Δεν ήταν εύκολο και σίγουρα όχι συνετό. Ήταν ταξίδι για πολύ λίγους. Από τη στεριά τουλάχιστον».