[...] Μια έκθεση ζωγραφικής έργων με θέμα την Αθήνα, συνιστά τεκμηρίωση θέσεων και απόψεων των δημιουργών τους. Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται καθένας από αυτούς. Σε μια εποχή απόλυτου στιλιστικού πλουραλισμού, μεταμοντέρνας νοοτροπίας, όλα τα στυλ είναι επιτρεπτά και εκείνο που ενδιαφέρει πάνω απ' όλα, είναι πώς αξιοποιούνται τα στυλ αυτά και ποιο είναι το εικαστικό και πνευματικό αποτέλεσμα. Η πολυμορφία φανερώνει πλούτο απόψεων. Αυτές είναι σεβαστές γιατί είναι πειστικές και από εικαστική πλευρά συναρπαστικές. Πραγματικά, η συγκέντρωση αυτών των πολυάριθμων απόψεων μιας πόλης, η οποία δεν είναι μόνο ο χώρος όπου ζει κανείς, αλλά και ένας ολόκληρος κόσμος ιστορικά καταξιωμένος που επιβάλλεται στο θυμικό ως διαχρονική πολιτισμική αξία, καταδείχνει τις άπειρες όσο και θαυμαστές της πλευρές. Αυτό ακριβώς διακρίνει την Αθήνα από οποιαδήποτε άλλη πόλη. Μπορεί τούτη η ιδιομορφία της να ενόχλησε ορισμένους ακραίους των μοντέρνων καλλιτεχνικών αντιλήψεων, όπως τον φουτουριστή Filippo Tommaso Marinetti, που πρότεινε στα 1910 την απόρριψη της Ακρόπολης, ώστε "να απαλλαγούμε από τον οπτικο-αισθητικό της καταναγκασμό". Η τότε καίρια απάντηση του Κωνσταντίνου Παρθένη ισχύει και σήμερα και θα ισχύει για πάντα: "Δεν χρειάζεται να καταστρέψουμε τη Μητέρα Ακρόπολη, αλλά να διδασκόμαστε από αυτήν..." [...] καθηγητής Στέλιος Λυδάκης, διευθυντής του Μουσείου της Πόλεως των Αθήνων Βούρου - Ευταξία