Γιατί από το εγώ στο μαζί; Γιατί όταν μοιράζεσαι οτιδήποτε, αυτό παίρνει αξία. Η στιγμή, η ανάμνηση, η στενοχώρια, η χαρά, το γέλιο. Η πιο λαμπερή πορεία, η πιο χαρούμενη στιγμή χάνεται στη μοναξιά τού εγώ, ενώ ζει για πάντα στη μνήμη του μαζί. Από το εγώ στο μαζί λοιπόν, για να βρίσκουν αξία οι αναμνήσεις μας, για να βρίσκουν αξία οι ζωές μας. «Πώς το βαριέμαι πια τ’ όνειρό μου, τα όνειρά μας είν’ πιο ωραία!».