Η αναδρομική αφήγηση για το Εικοσιένα τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο απότελεί ένα προνομιακό πεδίο. Και τούτο διότι πρωτίστως αποτελεί την κατάληξη μιας μακράς διαδικασίας επαναστατικοποίησης και αντίστασης, όπου τα νεοτερικά προτάγματα διεμβολίζουν σε διαφορετικούς χρόνους, και τελικά αλώνουν, το σύμπαν των ανθρώπων που συμμετείχαν ενεργά σε αυτή με ρόλους διαφορετικούς και συγκρουόμενους. Οι αγωνιστές αυτοί έζησαν σε μια εποχή που είχε σχεδόν τα πάντα: Διαφωτισμό, Αμερικάνικη Ανεξαρτησία, Γαλλική Επανάσταση, συγκρούσεις αυτοκρατοριών, Παλινόρθωση, μυστικές συνομωτικές Εταιρείες, γεωπολιτικές ανακατατάξεις, Φιλελληνισμό, Ρομαντισμό, δημιουργία εθνικών κρατών και συγκρότηση πολιτικών θεσμών, όραμα ελευθερίας αλλά και προσαρμοστικό πραγματισμό. Σε αυτήν την εποχή χάραξαν τη δική τους τροχιά, βίωσαν την δική τους ιστορικότητα, την ανεπανάληπτη και πεπερασμένη προσωπική τους εμπειρία(...) (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).