Ο Λουκιανός, ο περιώνυμος ρήτωρ και συγγραφεύς, που «είχε για επάγγελμα του την κοροϊδία» όπως έγραψαν γι' αυτόν, γεννήθηκε στα Σαμόσατα της Κομμαγηνής το 120 μ.Χ. Γνώρισε την Ελληνική όχι στην αγκαλιά της μητέρας του, αλλά στο σχολείο, μέσα από τα βιβλία. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να γίνει εξαίρετος ρήτωρ και να τηρήσει στο λόγο του το μέτρο μεταξύ της καθαρογλωσσίας και της χυδαιότητος. Το ελκυστικώτατο γλωσσικό του ύφος, η οξύνοιά του και το απαράμιλλο φιλοσκώμμον πνεύμα του, τον κάνουν ακόμα και σήμερα δημοφιλέστατο, όπως και στα χρόνια των Αντωνίνων. Με τα έργα του μας προσφέρει μια δροσερή εικόνα της εποχής του, ιδωμένης τις περισσότερες φορές μέσα από ένα πρίσμα ανηλεώς σατιρικό, χωρίς να παύει να αποτελεί και σημαντική πηγή για ορισμένες εκφάνσεις του βίου κατά τον 2ον αιώνα. Πάνω απ' όλα, όμως, δεν σταματά να μας δείχνει τον δρόμο προς την πραγματική ουσία της Ελληνικής Παιδείας, πέρα από κάθε υπερβολή και απειροκαλία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)