[...] Μπορώ να χαμογελάω και να σκοτώνω ενώ χαμογελάω, να λέω «ευχαριστώ» σ’ ό,τι μου θλίβει την καρδιά, να βρέχω τα μάγουλά μου με δάκρυα τεχνητά, το πρόσωπό μου να το προσαρμόζω σ’ όλες τις περιστάσεις, θα πνίξω ναύτες πιο πολλούς απ’ τη γοργόνα, πιο πολλούς θα θανατώσω που με κοιτάζουν κι απ’ τον βασιλίσκο, θα παίξω τον ρήτορα τόσο καλά όσο κι ο Νέστορας, θα εξαπατώ με πανουργία πιο πολλή από τον Οδυσσέα, και σαν τον Σίνωνα, θα πάρω μια άλλη Τροία. Μπορώ στον χαμαιλέοντα να προσθέσω χρώματα κι άλλα, και ν’ αλλάζω σαν Πρωτέας μορφές, κατά πώς με συμφέρει, και να καθίσω στο θρανίο τον Μακιαβέλη τον φονιά. Μπορώ να κάνω αυτά και δεν μπορώ ένα στέμμα να κερδίσω;