Το πρώτο χρονολογικά βιβλίο του συγγραφέα. Μαζί με τον Ταξιδιώτη αποτελούν δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς θησαυρούς. Στο Βερολίνο της δεκαετίας του 1920, η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη για τους ήρωες του πρώτου μυθιστορήματος του Ούλριχ Αλεξάντερ Μπόσβιτς. Είναι οι πραγματικοί χαμένοι της οικονομικής κρίσης: ανάπηροι του πολέμου, ζητιάνοι, πόρνες, τρελοί. Τα βράδια μαζεύονται όλοι στον Χαρούμενο Κυνηγό. Άλλοι για να πιούν, άλλοι για να τραγουδήσουν και να χορέψουν. Για να ξεδώσουν λιγάκι, να πάρουν μιαν ανάσα ξενοιασιάς, πριν τους ρουφήξει το επόμενο πρωί και πάλι η γκρίζα καθημερινότητα. Ξαφνικά, η γυναίκα του τυφλού Ζόνενμπεργκ χορεύει με τον Γκρίσμαν, ο οποίος έχει έρθει στον Κυνηγό για να χαρεί τη συντροφιά μιας γυναίκας και δεν έχει λογαριάσει σωστά την οργή του προδομένου συζύγου. Το κακό δεν αργεί να γίνει. Μα ο κόσμος ξαναβρίσκει αμέσως σχεδόν τους ρυθμούς του –καινούργιες αγάπες πλέκονται και το επόμενο πρωί η γκρίζα ζωή συνεχίζεται. Ο εικοσιδυάχρονος μόλις συγγραφέας ανατέμνει πραγματικά τη ζωή του λούμπεν προλεταριάτου του Βερολίνου τα χρόνια του μεσοπολέμου: άνθρωποι μικροί και τσακισμένοι, που δεν έχουν πια κανέναν λόγο να γελούν, αλλά επιμένουν να χαίρονται και να γιορτάζουν τη ζωή, όταν κι όπως μπορούν. Έγραψαν για τον Ταξιδιώτη: «Άνθρωποι που ενδύονται την περίσταση για να εκφράσουν καταπιεσμένα, υποσυνείδητα αισθήματα ή που απλώς η περίσταση τους καταλαμβάνει κι αυτούς…» – Σίσσυ Αλωνιστιώτου, Η Καθημερινή, «Ο Μπόσβιτς αποδεικνύεται μάστορας του ρυθμού. Ενόσω κορυφώνει την πλοκή, ανεβάζει βαθμιαία και την ένταση στον εσωτερικό κόσμο του Ζίλμπερμαν, ο οποίος δεν μπορεί να αντέξει ούτε καν τον θόρυβο που κάνουν τα τρένα πάνω στις ράγες.» – Διονύσης Μαρίνος, bookpress.gr