Προσπαθώ σε όσα καταπιάνομαι να μιλώ για την ομορφιά, το χάδι, τη μνήμη της πατρίδας μου, την αγάπη, τον αδιάκοπο αγώνα για τη ζωή. Πιστεύω ότι η τέχνη πρέπει να είναι λαϊκή και συνάμα αριστοκρατική· δεν θα πάθει τίποτα γιατί θα υπάρχουν πάντα ζωγράφοι. Τα αρχαία μας δεν τα είδαμε ακόμα ούτε και τη ζωγραφική που ’ναι θαμμένη, άγνωστη, ξεχασμένη. Δία, θεέ βοήθα... Αν καταπιαστείτε μόνοι σας να με κατατάξετε κάπου, είναι μάταιος κόπος· δεν υπάρχουν πληροφορίες για τους πολλαπλασιαστές ιδανικών στιγμών, ούτε για τους γλεντιστές με κοπίδια και χρωστήρες, ίσως.... για καλλιτέχνες της αθωότητας με του Πύθους δίπλα τους γεμάτους κουράγια."