Καταργηθήκανε μεμιάς οι γρήγοροι ρυθμοί και οι στιγμές μας το ίδιο έργο παίζουνε πάνω στη γη. Ακινησία τρομογενής και έγκλειστοι οι θαμώνες του πλανήτη μοιάζουνε με πρωτόγονους που κυνηγάνε μόνο την τροφή τους κατακλύζοντας τα σούπερ μάρκετ με αδηφαγία. Κάπου κάπου ακούγεται το σούρσιμο του καμιονιού να κουβαλάει άψυχα κορμιά στην τελευταία κατοικία. Κι οι άνθρωποι απ’ τα μπαλκόνια εθνικούς ύμνους τραγουδάνε σαν να βρίσκονται στου πολέμου την πρώτη γραμμή.