Τα είκοσι εννέα ποιήματα της συλλογής ακολουθούν το νήμα μιας ενιαίας θεματικής, που διαθλάται, ωστόσο, σε πολλαπλά είδωλα και ξεδιπλώνεται σε επάλληλες ομόκεντρες τροχιές. Οι θρυμματισμένες όψεις του εγώ. Το διαβρωτικό βίωμα της απουσίας. Ο χρόνος ως εσωτερική παλίνδρομη κίνηση σε ονειρικά τοπία. Η ηδονική και οδυνηρή καταβύθιση στον Άλλο. Και στον πυρήνα αυτού του εύθραυστου κόσμου η «οριακή εμπειρία» της ίδιας της γραφής να αυτοαποκαλύπτεται ως διαρκής περιδίνηση γύρω από ένα ανέκκλητα διαφυγόν κέντρο. Δείγμα γραφής: ΤΟΠΙΟ Στον απόηχο του παρελθόντος ψυχορραγεί το άλλο με το σώμα επ' αόριστον ως την αμφιβολία. Και μόνο τοπίο τα θραύσματα των λέξεων.